“Hoe goed is het, hoe
heerlijk, als broeders bjeen te wonen.” Met deze woorden uit Psalm 133 kwamen van 7 tot 8
februari 2012 zestig mensen van zeer verschillende kerken samen in het
bezinningscentrum Emmaus te Helvoirt voor een retraite. ‘Samen voor Europa’ werd vertegenwoordigd door
drie leden van de stuurgroep. Deze retraite was de
derde op een rij in de afgelopen twee jaar. Onder de aanwezigen waren
RK-bisschop Gerard de Korte, Peter Sleebos van de Verenigde Pinkster- en
Evangeliegemeenten, Arjan Plaisir, scriba van nationale synode van de PKN en
bisschop Vercammen van de Oud Katholieke Kerk, die enkele jaren geleden met
‘Wij kiezen voor eenheid’ zijn begonnen.
Verdieping van de
broederschap
Doel van de retraite was
de verdieping van de broederschap onder leiders van kerken, koepels, organisaties
en bewegingen en het gezamenlijk gebed voor de eenheid. Dat doel is ruimschoots
bereikt. Naast getuigenissen van de initiatiefnemers waren er vele momenten van
gebed en meditatie en vond er een uitwisseling plaats in groepen.
Wij kiezen voor eenheid
In 2009 onderschreven
dertien kerkleiders in Nederland een manifest. Ze komen allen tot dezelfde
conclusie: ‘Wij kiezen voor eenheid!’ - zij het met aandacht voor de eigen
geschiedenis, gekleurd met persoonlijke belevingen en verschillende accenten en
weergegeven in eigen bewoordingen. Daarmee is een proces van verzoening en
samenwerking ingezet die in die breedte nog niet eerder plaatsvond. Naast de
officiële georganiseerde oecumene van bijvoorbeeld de Raad van Kerken wil dit
vooral de oecumene van het hart bewerkstelligen.
Dag van
verootmoediging
De rij retraites van de
afgelopen twee jaar zal dit jaar worden gecompleteerd met een grote nationale ‘dag
van verootmoediging’ op 6 oktober 2012. In groepen is over dit thema gesproken.
Een deelnemer drukte de gevoelens van velen uit: “Je schaamt je voor de lange
kerkgeschiedenis. Er is kennelijk een gebrek geweest aan
verzoeningsgezindheid.” Ook werd
er gesproken over de houding waarmee we de verzoening ingaan: “We moeten vooral
ook heel dankbaar zijn voor de verschillende roots, die uiteindelijk
vooral te zien zijn als de kronieken van wat God gedaan heeft met iedere
afzonderlijke kerk. Ze vormen de rijkdom die we elkaar aan te bieden hebben. De
grootheid van Gods Koninkrijk kunnen we alleen met zijn allen samen uitdrukken.”
Na de lof op het samenzijn eindigt dezelfde
psalm 133 met: “Daar geeft de Heer zijn
zegen: leven voor altijd.” Een voorproefje daarvan hebben de deelnemers mogen
ervaren. | 